Bundan yıllar evvel Erdal İnönü ve yanında pek çok kıymetli kişi SHP’yi (Sosyal Demokrat Halkçı Parti) kurdu. SHP’nin kuruluşu seksenli yılların başına denk geliyormuş, ben çocuk halimle bunları hatırlamıyorum. Hatırladığım rahmetli İnönü’nün “limon gibi sıkacağız” sloganı. Bu sloganı seçimlerde kullanırdı İnönü. Seksen sekiz veya seksen dokuz seçimlerinde iktidar olacağına adeta çevremdeki herkes inanmıştı, olduğu gibi anlatıyorum yani aklıma geldiği gibi o nedenle tarihlere de pek dikkat etmeyeceğim, anlatacağım… İnönü televizyonda gördüğüm kadar utangaç, pek bir beyefendi, saygılı bir insan. Karşısında rahmetli Özal ve Demirel’mi vardı, bilmem. İnönü’nün meydanlarda öylesine kendine güveni var ki seçim dışındaki İnönü’yü çocuk aklımla beyefendi kişiliği birden bir arslana dönmüş olarak gördüm.

Buraya kadar işler SHP lehine gidiyor gibiydi, herkes sanki oyunu SHP’ye kullanacak, terör sorununu da çözüm bulunacak, memlekete o çok beğendiğimiz uzak ülkelerin harika demokrasisi gelecek, ekonomi harika olacak. Bugünlerde beklediğimiz gibi, umut ettiğimiz gibi. Seçim sonuçları açıklandı, koalisyon moalisyon, ortalık gene karıştı. Zaten pek bir çocuk aklımla pek çok şeyi kavrayamıyorum, ilk kez seçimin ve bu ülkenin tuhaf yapısını anlamış oldum. O seçimlerden bana hediye bu ülkede bir şey çok övülüyorsa onun gelme, olma ihtimali çok düşük.

Geçen gün yapılan seçimler gene bana bu limon gibi olayını hatırlattı. Herkes ülke çok daha iyiye gidecek, onca zamandan sonra vatandaş o çok istedikleri ülke refahına ulaşmak için ileri bakacak, her şey çok güzel olacak. Çocuklarının geleceğinin önce eğitimden gelmesi gerektiğini anlayacaklar diye çok umut ettim ama ben değil miyim: Umut yoktur yüzündeki sfenkse sahip çık! diyen. Bunları düşüne düşüne çok temkinli hareket ettim, adeta normalin dışına bile çıkmadım. Yüzde altmışa yakın oy bekliyordum Millet İttifakından. Bu çok büyük bir oy oranı bile olsa, sapmalarla yüzde elliyi geçer diye tahmin ediyordum. Tabi benim tahminim paradigmaların, zerre ulaşılamaz hedeflerin bir sapması olacağı ve tam tersine baktığımda beni şaşırtabileceklerini biliyordum. Bu ülkenin insanlarının bunca yıl içerisinde çok daha fazla eğitimli olacaklarını varsaydım. Ama bu oy oranları asla bir siyasi görüş içerisinde görmedim, yalnız çocuklarının geleceğini düşünerek hareket edeceklerini varsaydım, yanıldım. İsveç nere biz nere! Yalnız bir Ortadoğu ülkesindeyiz hepsi bu.

Seçim günü geldi limon gibi sıkan İnönü’yü gene kimse anlamadı, oy oranları çok altında... Anadolu geleneklerinden kurtulamamış, kendine benzeyene oy vermişti. Kendi gibi olana benzer insan. Hep derim ya, Avrupa’ya da gitsem, ne olursa olsun kendime benzeyenle hareket ederim… Bu arada evde limon budalası olan hâlâ benim ve bundan dolayı aklıma takılan kalan bu anı bugün ülkenin sosyolojisine katkı mı sağladı? Demek ki en küçük anılar bile önemli.